Każde wystawienie efektów warsztatu choreograficznego „Kreacje” w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej było ważnym wydarzeniem, o jakim się mówiło, i które się szczegółowo analizowało. Projekt ten od lat prezentuje bowiem krótkie prace zrealizowane przez tancerzy klasycznych, którzy witają się z tańcem współczesnym… W większości ich etiudy były neoklasyczne, ale często nawiązywały i odnosiły się wprost do tańca współczesnego, wreszcie – co najważniejsze – stanowiły dowód na otwarcie się kierownictwa Teatru Wielkiego na indywidualną wyobraźnię choreograficzną członków zespołu.
W 2020 roku podczas „Kreacji” tancerze związani z Polskim Baletem Narodowym stanęli przed nowym dla siebie wyzwaniem, bo z powodu pandemii koronawirusa SARS-CoV-2 przyszło im zrealizować nagrania filmowe, a nie występować przed publicznością. „Kreacje 12” zostały pokazane w Internecie, w serwisie YouTube, w dniach 5-19 czerwca – przynosząc widzom niemal godzinny filmowo-taneczny wieczór baletowy.
W cyfrowej edycji projektu zawarto aż 10 choreografii. I choć nie wszystkie zapadły w pamięć czy przyniosły ożywczy powiew, jedno trzeba im przyznać – wszystkie nagrania zostały zrealizowane z rozmachem, z użyciem wielu technik teatralnych i filmowych, a większość twórców zdecydowało się wyjść w przestrzeń poza swoim macierzystym budynkiem.
Spektakle, które rozgrywają się w otoczeniu przyrody zaproponowali m.in. Adam Myśliński, Anna Hop, Rosa Pierro i Rinaldo Venuti, Antonio Lanzo, a z budynku wyszli także Dan Ozeri, Raphael Spyker oraz Olga i Vladimir Yaroshenko, czyli siedem na dziesięć spektakli zostało zagranych poza przestrzenią Teatru Wielkiego – Opery Narodowej. Nie wiem czy widz powinien się z tej statystyki cieszyć, na pewno może się nią dziwić, skoro twórcy z największej sceny teatralnej w Europie nie wykorzystali tego, czym mogli dysponować w trakcie obostrzeń sanitarnych, w przeciwieństwie do ich kolegów i koleżanek z tańca współczesnego, których małe sceny ograniczały liczebnie podczas prób…
Etiudy nagrane poza budynkiem przyjemnie się oglądało, a szczególnie ujęła mnie praca Dana Ozeri, któremu za scenografię posłużył plac budowy i zajezdnia pociągów. Nietypowa przestrzeń wybrana przez tancerza przyciągała uwagę i wyróżniała się z całego zbioru, a i sam wykonawca zaprezentował wysokie umiejętności techniczne.
Najwyżej artystycznie oceniam jednak piękną plastycznie i tanecznie, a jednocześnie ascetyczną w swej formie pracę „Unfolding Matter” w choreografii Gianni Melfi. Płynny ruch, świetna technika zbudowały wspaniały wręcz nastrój. Jedna tancerka osamotniona na wielkiej scenie – to robi wrażenie, skłania do kontemplacji, przywołuje wspomnienia zysków i strat. Nawet kostium był tutaj najskromniejszy z możliwych. To wszystko osiągnęło pożądany efekt – bardzo wymowny w czasach zarazy. Taki stawiający nas w punkcie „ja i moja wyobraźnia, nie ma niczego więcej”.
Interesująco wypadł także „Escape Room” (tańczy Cezary Wąsik, a choreografię przygotował Bartosz Zyśk). Twórcom udało się w tej etiudzie wywołać odpowiednią atmosferę, w której śledzimy losy bohatera biegnącego przez tajemnicze zakamarki, przedostającego się z jednej przestrzeni do drugiej, z jednego świata do drugiego. On biegnie, ucieka, ginie nam z oczu w dymie…
Całkiem to wszystko było przyzwoicie zrealizowane filmowo, choć – z całym szacunkiem – słabsze, niż stworzona o wiele mniejszymi środkami „Teoria ucieleśnienia” Artura Grabarczyka. Grabarczykowi, który okrywał w swojej „Teorii…” niepokojące przestrzenie własnej piwnicy udało się stworzyć coś na wskroś prawdziwego, a nie tylko filmowego. Oglądając tę pracę – naprawdę przeżywamy lęk, a nie tylko zanurzamy się w choreograficznie i audiowizualnie opracowanej historii.
Sandra Wilk, Strona Tańca
„Kreacje 12” – warsztat choreograficzny, edycja online, Polski Balet Narodowy, Teatr Wielki – Opera Narodowa, premiera: 5.06.2020, emisja internetowa: 5-19.06.2020
W 2020 roku podczas „Kreacji” tancerze związani z Polskim Baletem Narodowym stanęli przed nowym dla siebie wyzwaniem, bo z powodu pandemii koronawirusa SARS-CoV-2 przyszło im zrealizować nagrania filmowe, a nie występować przed publicznością. „Kreacje 12” zostały pokazane w Internecie, w serwisie YouTube, w dniach 5-19 czerwca – przynosząc widzom niemal godzinny filmowo-taneczny wieczór baletowy.
W cyfrowej edycji projektu zawarto aż 10 choreografii. I choć nie wszystkie zapadły w pamięć czy przyniosły ożywczy powiew, jedno trzeba im przyznać – wszystkie nagrania zostały zrealizowane z rozmachem, z użyciem wielu technik teatralnych i filmowych, a większość twórców zdecydowało się wyjść w przestrzeń poza swoim macierzystym budynkiem.
Spektakle, które rozgrywają się w otoczeniu przyrody zaproponowali m.in. Adam Myśliński, Anna Hop, Rosa Pierro i Rinaldo Venuti, Antonio Lanzo, a z budynku wyszli także Dan Ozeri, Raphael Spyker oraz Olga i Vladimir Yaroshenko, czyli siedem na dziesięć spektakli zostało zagranych poza przestrzenią Teatru Wielkiego – Opery Narodowej. Nie wiem czy widz powinien się z tej statystyki cieszyć, na pewno może się nią dziwić, skoro twórcy z największej sceny teatralnej w Europie nie wykorzystali tego, czym mogli dysponować w trakcie obostrzeń sanitarnych, w przeciwieństwie do ich kolegów i koleżanek z tańca współczesnego, których małe sceny ograniczały liczebnie podczas prób…
Etiudy nagrane poza budynkiem przyjemnie się oglądało, a szczególnie ujęła mnie praca Dana Ozeri, któremu za scenografię posłużył plac budowy i zajezdnia pociągów. Nietypowa przestrzeń wybrana przez tancerza przyciągała uwagę i wyróżniała się z całego zbioru, a i sam wykonawca zaprezentował wysokie umiejętności techniczne.
Najwyżej artystycznie oceniam jednak piękną plastycznie i tanecznie, a jednocześnie ascetyczną w swej formie pracę „Unfolding Matter” w choreografii Gianni Melfi. Płynny ruch, świetna technika zbudowały wspaniały wręcz nastrój. Jedna tancerka osamotniona na wielkiej scenie – to robi wrażenie, skłania do kontemplacji, przywołuje wspomnienia zysków i strat. Nawet kostium był tutaj najskromniejszy z możliwych. To wszystko osiągnęło pożądany efekt – bardzo wymowny w czasach zarazy. Taki stawiający nas w punkcie „ja i moja wyobraźnia, nie ma niczego więcej”.
Interesująco wypadł także „Escape Room” (tańczy Cezary Wąsik, a choreografię przygotował Bartosz Zyśk). Twórcom udało się w tej etiudzie wywołać odpowiednią atmosferę, w której śledzimy losy bohatera biegnącego przez tajemnicze zakamarki, przedostającego się z jednej przestrzeni do drugiej, z jednego świata do drugiego. On biegnie, ucieka, ginie nam z oczu w dymie…
Całkiem to wszystko było przyzwoicie zrealizowane filmowo, choć – z całym szacunkiem – słabsze, niż stworzona o wiele mniejszymi środkami „Teoria ucieleśnienia” Artura Grabarczyka. Grabarczykowi, który okrywał w swojej „Teorii…” niepokojące przestrzenie własnej piwnicy udało się stworzyć coś na wskroś prawdziwego, a nie tylko filmowego. Oglądając tę pracę – naprawdę przeżywamy lęk, a nie tylko zanurzamy się w choreograficznie i audiowizualnie opracowanej historii.
Sandra Wilk, Strona Tańca
„Kreacje 12” – warsztat choreograficzny, edycja online, Polski Balet Narodowy, Teatr Wielki – Opera Narodowa, premiera: 5.06.2020, emisja internetowa: 5-19.06.2020
