To imponujące, ponad 20-letnie, archiwum fotografii artystów butoh – zarówno tych wylansowanych, często pokazywanych i lubianych w naszym kraju, jak i tych mniej znanych: Carlotte Ikeda, Abe M Aria, Daisuke Yoshimoto, Mamoru Narita, Masaki Iwana, Takeushi Yasuhiko, Yuri Nagaoka, Minako Seki, Tadashi Endo (MAMU Dance Theatre), Miho Iwata, Sankai Juku, Tamano Hiroko & Koichi, Atsushi Takenouchi, Matsuko Tanaka & Ebisu Torii, Yukiko Nakamura, Gan Tokuda & Mao Hosoda, Itto Morita i Mika Takeuchi, Risa Takita, Mushimaru Fujieda (Alakan), Yumiko Yoshioka, Kan Katsura, Ko Murobushi, Yuko Kaseki & Shinichi Iova Koga, Yuko Kaseki, Shusaku Takeuchi.
Wydawnictwo jest częścią większego projektu tego fotografa, obok „Tadashi Endo BUTOH-MA [Tadashi Endo – Kingdom of Body Poetry]”, w którym znajdziemy artystyczne relacje Rusinka z performance’ów Endo z lat 1999–2017. Rusinek poznał Tadashi’ego Endo w 1990 roku, towarzyszył Endo, który po studiach reżyserskich w Max Reinhardt Seminar w Wiedniu wyruszył w trasę, podczas której pokazywał swe solowe performance we współpracy z najbardziej znanymi muzykami jazzowymi na świecie, a w 2017 roku na 70. urodziny tancerza i jubileusz 25-lecia Butoh Center MAMU, które Endo prowadził, wydał album fotograficzny dedykowany temu artyście.
Jedna z rozkładówek z albumu "Butoh". Zdjęcia: Maciej Rusinek
Oba wydawnictwa przygotowane zostały w starym stylu – czarno-białe zdjęcia wyeksponowano wraz z białymi ramkami przywodzącymi na myśl tradycyjne passe-partout – ale nie są to albumy staromodne, bo im bardziej zagłębiamy się w ich w kolejne karty, im więcej uwagi poświęcamy kolejnym kadrom, tym jaśniejszym się staje, że Rusinek tworzy nie tylko archiwum nurtu japońskiego anty-tańca, ale także stara się poszukiwać własnej metody na fotografowanie butoh.
Mamy więc tutaj rozmaite eksperymenty – zdjęcia z mocnym rastrem, fotografie rozmyte w ruchu i takie wykonywane na wydłużonym czasie naświetlania, obok monumentalne sceny rozpięte na rozkładówkach, zdjęcia, które w jednym ujęciu pokazują całego ducha spektaklu, a obok klasyczne portrety, zestawienia poszczególnych scen… Szczególnie jest to widoczne w „Butoh II – Kingdom of Body Poetry”, gdzie Rusinek stara się uchwycić to, co w butoh najważniejsze – osobny byt. Byt, który tworzy tancerz w sposób mocny, ale też niezwykle ulotny, bo nie zobaczymy go już w kolejnym pokazie tego samego performance’u (tam będzie inny byt, inne przeżycie, inna emocja, inny obraz) i byt, jakiemu należy się oryginalne uhonorowanie.
Jedna z rozkładówek z albumu "Butoh". Zdjęcia: Maciej Rusinek
Wydaje się więc, że najtrudniejszym zadaniem był tutaj dobór fotografii z prac kilkudziesięciu artystów w taki sposób, by jednocześnie ukazać ich odmienną stylistykę, a zarazem jeden nurt i własny pomysł opowiadania o butoh. Maciej Rusinek w pełni świadomie wybrał pracę na kontrze – sam zresztą pisze o tym, jak o ogniu i wodzie, o swoim mierzeniu się z zamrażaniem dynamiki w statycznym kadrze, z „neutralizacją” dynamiki spektakli… Tym bardziej cieszy, że nie zdecydował się tylko na smakowicie skomponowane kadry, a w tym procesie starał się pokazać „brud” butoh, nie bał się filtrów, niejednoznacznej ekspozycji, zdjęć ruchu przynoszących więcej emocji, niż faktów.
Ciekawa podróż. W świat obrazu, nastroju, cielesności i wyobraźni.
Sandra Wilk, Strona Tańca
Album fotograficzny „Butoh [Butoh II – Kingdom of Body Poetry]” (2021), fotografie: Maciej Rusinek, rok wydania: 2021, miejsce wydania: Frankfurt nad Menem, Niemcy, język: niemiecki i angielski, wydawnictwo: FOTOLOFT, ISBN: 9783000682346, cena: 65 euro, druk na żądanie, zamówienia: https://shop.fotoloft-maciejrusinek.de/page/photographer-book-2?l=de
Zdjęcia: Maciej Rusinek. Wszelkie prawa zatrzeżone.
Publikacja powyższych zdjęć na łamach Strony Tańca jest integralną częścią recenzji i odbyła się tylko na potrzeby zobrazowania metody twórczej fotografa. Dalsze kopiowanie zdjęć jest zabronione. Kontakt z autorem poprzez firmę FOTOLOFT (Niemcy).
"Butoh" Maciej Rusinek
