20. jubileuszowa edycja Międzynarodowego Festiwalu Zawirowania dobiegła końca. Ostatniego dnia wydarzenia, które odbywało się w całości w Centrum Teatru i Tańca Zawirowania, organizatorzy przygotowali dla widzów dwa spektakle: „The Coloured Series: 19-4122 TCX Moonlit Ocean” w wykonaniu bolońskiej grupy DNA oraz „Falling up” stworzony przez polsko-włoski kolektyw CoDa Movement.
Chiara Merolla, Roberto Cherubini oraz Ilaria Ignesti z Compagnie DNA przedstawili obraz skupiający się na poszukiwaniu koegzystencji. Trzy figury spektaklu żywo reagowały na światła sceniczne, wręcz tańczyły z nimi, będąc nieustannie w ruchu dodawały kolejne, powtarzalne gesty. Bohaterowie, stopniowo, coraz mocniej tworzyli grupę, ale taką, w której dostrzega się siebie nawzajem, a przede wszystkim uczy się ze sobą przebywać oraz funkcjonować. Rytmiczna choreografia już od samego początku wprowadzała atmosferę mechaniczności, a przy tym wspólnoty, która ewoluuje.
„The Coloured Series: 19-4122 TCX Moonlit Ocean” to, w mojej ocenie, podróż przez wiele wymiarów, a może nawet przez czas i przestrzeń. To nieustające samodoskonalenie się, dążenie do światła, poszukiwanie drugiego człowieka. Artyści w swoim pokazie zawarli wiele emocji, jak chociażby tęsknota, zazdrość czy zachłanność. Nie da się ukryć, że praca bolońskiej grupy ma w sobie coś unikatowego, bo zespół stworzył na scenie specyficzną atmosferę, mocno oddziałującą na publiczność. Patrząc na zmagania bohaterów, nie czułam jednak niepokoju, raczej miałam wrażenie, że jestem towarzyszką ich wędrówki oraz stopniowo wyciszałam się i uspokajałam.
Na całkowitej kontrze zaprezentował się CoDa Movement. Ich spektakl, w którym występowali polscy i włoscy tancerze, od samego początku pełen energii, okazał się idealnym zwieńczeniem festiwalu. Liczna grupa na scenie czerpała energię od siebie nawzajem. Emocje oraz nawiązywane między postaciami relacje były tak silne, że aż wyolbrzymione. Choreografowie – Magdalena Wójcik i Stefano Otoyo – śmiało eksperymentowali tu również z muzyką, dźwiękami i kostiumami. Na samym początku tancerze mieli na sobie płaszcze z srebrnych folii aluminiowych, co nie dość, że wyglądało intrygująco, to dodatkowo generowało charakterystyczną „muzykę”.
„Falling up” bawi się definicją spadania oraz grawitacji. Współpraca między artystami często tworzy zapadające w pamięć figury choreograficzne, które na długo pozostają w pamięci. Chociaż cały taniec rozgrywa się na ziemi, wielokrotnie grupie udało się sprawić wrażenie, że wciąż spadają. Ich ciała czasami „powiewają” na wietrze, upadają, aż znowu wzbijają się w powietrze. Tancerze mają w sobie ogromne pokłady energii, jest ich na scenie dużo, tworzą chaotyczny tłum, który mimo wszystko jest opanowany.
CoDa Movement w ciągu zaledwie kilkunastu minut zdołali pokazać widzom cały wachlarz emocji. Zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych. Grupa wielokrotnie tworzyła jeden wielki organizm, aby po chwili rozbić się na pojedyncze jednostki czy mniejsze drużyny. A w bohaterach można było odkrywać całą mozaikę zachowań społecznych: potrzebę dominacji, strach, uległość, przywiązanie czy całkowite oddanie się. Byłam pod niesamowitym wrażeniem, że tak duży zespół potrafił świetnie skoordynować swoje ruchy na małej scenie. Zdecydowanie „Falling up” zostanie ze mną na długo.
Właśnie takiego emocjonującego i energetycznego finału festiwalu oczekiwałam. I tradycyjnie się nie zawiodłam. A teraz nie pozostaje mi nic innego, jak wracać myślami do wszystkich fantastycznych spektakli, które widziałam i odliczać dni do kolejnej edycji.
Katarzyna Jarczak, Brygada Tańca 2024
„The Coloured Series: 19-4122 TCX Moonlit Ocean” Compagnie DNA (Włochy), choreografia: Elisa Pagani, wykonanie: Chiara Merolla, Roberto Cherubini, Ilaria Ignesti, muzyka: Micheal A. Muller „Lower River”, Simon Goff-Sam Slater-EERA „I filled my lungs with the necessary air”, David Eugene Edwards, Alexander Hacke „Akhal”, Dylan Henner „The Peach Tree Next Door grew over”, Eric Whitacre „Whitacre: Sleep”, organizacja: Camilla Vuolato, produkcja: Associazione Culturale DaNzA APS, pokaz w ramach: 20. Międzynarodowy Festiwal Tańca Zawirowania, Centrum Teatru i Tańca Zawirowania, 27.06.2024
„Falling up” CoDa Movement (Polska/Włochy), choreografia: Magdalena Wójcik, Stefano Otoyo, dramaturgia: Magdalena Wójcik, wykonanie: Weronika Banul, Paulina Kurdziel, Marta Tserashkevich, Aleksandra Śledź, Iaria Conte, Eleonora Damato, Luca Andrea Borzacchini, Matteo Tinarelli, kostiumy: Magdalena Wójcik, reżyseria światła: Kiryl Krasko, muzyka: Max Murgio, organizacja: Magdalena Wójcik, produkcja: Teatr Tańca Zawirowania, pokaz w ramach: 20. Międzynarodowy Festiwal Tańca Zawirowania, Centrum Teatru i Tańca Zawirowania, 27.06.2024
Chiara Merolla, Roberto Cherubini oraz Ilaria Ignesti z Compagnie DNA przedstawili obraz skupiający się na poszukiwaniu koegzystencji. Trzy figury spektaklu żywo reagowały na światła sceniczne, wręcz tańczyły z nimi, będąc nieustannie w ruchu dodawały kolejne, powtarzalne gesty. Bohaterowie, stopniowo, coraz mocniej tworzyli grupę, ale taką, w której dostrzega się siebie nawzajem, a przede wszystkim uczy się ze sobą przebywać oraz funkcjonować. Rytmiczna choreografia już od samego początku wprowadzała atmosferę mechaniczności, a przy tym wspólnoty, która ewoluuje.
„The Coloured Series: 19-4122 TCX Moonlit Ocean” to, w mojej ocenie, podróż przez wiele wymiarów, a może nawet przez czas i przestrzeń. To nieustające samodoskonalenie się, dążenie do światła, poszukiwanie drugiego człowieka. Artyści w swoim pokazie zawarli wiele emocji, jak chociażby tęsknota, zazdrość czy zachłanność. Nie da się ukryć, że praca bolońskiej grupy ma w sobie coś unikatowego, bo zespół stworzył na scenie specyficzną atmosferę, mocno oddziałującą na publiczność. Patrząc na zmagania bohaterów, nie czułam jednak niepokoju, raczej miałam wrażenie, że jestem towarzyszką ich wędrówki oraz stopniowo wyciszałam się i uspokajałam.
Na całkowitej kontrze zaprezentował się CoDa Movement. Ich spektakl, w którym występowali polscy i włoscy tancerze, od samego początku pełen energii, okazał się idealnym zwieńczeniem festiwalu. Liczna grupa na scenie czerpała energię od siebie nawzajem. Emocje oraz nawiązywane między postaciami relacje były tak silne, że aż wyolbrzymione. Choreografowie – Magdalena Wójcik i Stefano Otoyo – śmiało eksperymentowali tu również z muzyką, dźwiękami i kostiumami. Na samym początku tancerze mieli na sobie płaszcze z srebrnych folii aluminiowych, co nie dość, że wyglądało intrygująco, to dodatkowo generowało charakterystyczną „muzykę”.
„Falling up” bawi się definicją spadania oraz grawitacji. Współpraca między artystami często tworzy zapadające w pamięć figury choreograficzne, które na długo pozostają w pamięci. Chociaż cały taniec rozgrywa się na ziemi, wielokrotnie grupie udało się sprawić wrażenie, że wciąż spadają. Ich ciała czasami „powiewają” na wietrze, upadają, aż znowu wzbijają się w powietrze. Tancerze mają w sobie ogromne pokłady energii, jest ich na scenie dużo, tworzą chaotyczny tłum, który mimo wszystko jest opanowany.
CoDa Movement w ciągu zaledwie kilkunastu minut zdołali pokazać widzom cały wachlarz emocji. Zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych. Grupa wielokrotnie tworzyła jeden wielki organizm, aby po chwili rozbić się na pojedyncze jednostki czy mniejsze drużyny. A w bohaterach można było odkrywać całą mozaikę zachowań społecznych: potrzebę dominacji, strach, uległość, przywiązanie czy całkowite oddanie się. Byłam pod niesamowitym wrażeniem, że tak duży zespół potrafił świetnie skoordynować swoje ruchy na małej scenie. Zdecydowanie „Falling up” zostanie ze mną na długo.
Właśnie takiego emocjonującego i energetycznego finału festiwalu oczekiwałam. I tradycyjnie się nie zawiodłam. A teraz nie pozostaje mi nic innego, jak wracać myślami do wszystkich fantastycznych spektakli, które widziałam i odliczać dni do kolejnej edycji.
Katarzyna Jarczak, Brygada Tańca 2024
„The Coloured Series: 19-4122 TCX Moonlit Ocean” Compagnie DNA (Włochy), choreografia: Elisa Pagani, wykonanie: Chiara Merolla, Roberto Cherubini, Ilaria Ignesti, muzyka: Micheal A. Muller „Lower River”, Simon Goff-Sam Slater-EERA „I filled my lungs with the necessary air”, David Eugene Edwards, Alexander Hacke „Akhal”, Dylan Henner „The Peach Tree Next Door grew over”, Eric Whitacre „Whitacre: Sleep”, organizacja: Camilla Vuolato, produkcja: Associazione Culturale DaNzA APS, pokaz w ramach: 20. Międzynarodowy Festiwal Tańca Zawirowania, Centrum Teatru i Tańca Zawirowania, 27.06.2024
„Falling up” CoDa Movement (Polska/Włochy), choreografia: Magdalena Wójcik, Stefano Otoyo, dramaturgia: Magdalena Wójcik, wykonanie: Weronika Banul, Paulina Kurdziel, Marta Tserashkevich, Aleksandra Śledź, Iaria Conte, Eleonora Damato, Luca Andrea Borzacchini, Matteo Tinarelli, kostiumy: Magdalena Wójcik, reżyseria światła: Kiryl Krasko, muzyka: Max Murgio, organizacja: Magdalena Wójcik, produkcja: Teatr Tańca Zawirowania, pokaz w ramach: 20. Międzynarodowy Festiwal Tańca Zawirowania, Centrum Teatru i Tańca Zawirowania, 27.06.2024
